صالحات

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم

پیش از مطالعه بخش اول و دوم این مطلب را بخوانید.

فرآیند سوق دادن انسان به حیوانیت، بر بستر راحت‎طلبی و آزادی‌خواهی ایدئولوژیک در چهار ,جه صورت گرفته است.

1-خارج کردن انسان‌ها از حدود و قیود شرعی از طریق سکولاریسم و لیبرالیسم

بدون شک سکولاریسم با عرفی سازی دین و کنار زدن تمام قیود حلال و حرام شرعی و لیبرالیسم با محوریت آزادی، دو بستر ایدئولوژیک مهم برای گرفتن روح معنویت انسان و سوق دادنش به سمت حیوانیت‌اند. بروز این ایدئولوژی‌ها در سبک زندگی آمریکایی است که به بی‌قیدی و راحتی انسان‌ها اصالت می‌دهد. محصول چنین جامعه‌ای انسانی است مدرن که به هیچ‌کدام از تمایلات نفسانی‌اش «نه» نگفته و اسیر شهوات است.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم         

• چند وقت پیش کسی در کانال تلگرامی‌اش پرسیده بود: «چرا مردها تجاوز می‌کنند؟! چه چیزی در مرد هست که در حیوان نر نیز نیست و موجب می‌شود از مرد جنایتی سر بزند که از هیچ جاندار دیگری سر نخواهد زد؟»
• فردی دیگر تصویر یک خانم بی‌حجاب را که مردی به او خیره شد بود را در اینستاگرام منتشر کرده بود و نوشته بود: «اگر به این خانم تعرض شود مقصر کیست؟» یک نفر پاسخ داده بود هیچ‌کدام مقصر نیستند، مقصر جامعه است.
• یک نفر دیگر هم مطلبی منتشر کرده بود تحت عنوان زلزله‌های فرهنگی. نویسنده از ماجرای مزاحمت مکرر تعدادی پسر به دختران گفته بود و گفتگویش با آن پسران مزاحم و نگاهشان نسبت به دختران. بخشی از پاسخ آن پسران در مواجهه با این مرد که قصد جلوگیری از آزارشان را داشت، این بود: «ولی من یک نصیحت بهت می‌کنم! یک "دختر" هیچ‌وقت ارزش درگیر شدن رو نداره!»

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم

اسلام برای رفع ظلم هم راهکارهای پیشینی دارد و هم راهکارهای پسینی. راهکارهای پیشینی مجموعه اقداماتی هستند که احتمال وقوع ظلم را کم می‌کنند یا به صفر می‌رسانند. راهکارهای پسینی، موجب توقف ظلم و عدم گسترش آن می‌شوند. البته اصالت در اسلام با راهکارهای پیشگیری‌کننده از وقوع ظلم است. بزرگ‌ترین تضمین عدم وقوع ظلم در اسلام تقواست و انسان‌های متقی. قانون و احکام پسینی، راهکار ثانوی اسلام  برای ممانعت از ظلم است.

بسم الله النّور

ما در این مطلب به دنبال پاسخ به سؤالات زیر هستیم:

چه کسی فمینیست است؟

آیا هرکسی که از حقوق زنان صحبت کند لزوماً فمینیست است؟

در کشور ما مد شده است ، تا فردی حرفی از حقوق زنان و مسائل و مشکلات ویژه آن‌ها می‌زند، بلافاصله برچسب فمینیست بودن می‌خورد. درصورتی‌که فمینیست بودن تعریف ویژه خود را دارد و در پارادایم خودش تعریف می‌شود.

لینک خبر

بسم الله النور

در مواجهه با هر مفهوم یا پدیده ای ابتدا باید به سه پرسش اساسی پاسخ دهیم.
1-آن پدیده چیست؟
2-چرا هست؟
3-چگونه هست؟
در رابطه با مسئله ی زنان نیز، در مورد هر موضوعی که قصد مطالعه ی آن را داریم این سه پرسش اساسی را مطرح می کنیم تا موضوع روشن شود. پاسخ این پرسش ها تمام جوانب موضوع را برای ما روشن کرده و اجازه ی انحراف از موضوع اصلی را به ما نمی دهد.
مثلا در رابطه با فمینیسم ، از چیستی ، چرایی و چگونگی فمینیسم سوال می پرسیم. این که فمینیسم اساسا چیست؟ فلسفه ی وجودی فمینیسم چیست و چرا به وجود آمد؟ و فمینیسم چگونه درپی حل مسائل زنان برآمد؟
در این مطلب به پرسش اول یعنی چیستی فمینیسم پاسخ می گوییم.
فمینیسم، از ریشه ی Feminine که معادل Feminin در فرانسوی و آلمانی می باشد اخذ شده است.  کلمه ی Feminin به معنای زن یا جنس مؤنث است که خود از ریشه ی لاتینی Femina گرفته شده است.1
از قرار معلوم واژه ی «فمینیست» نخستین بار در 1871 در یک متن پزشکی به زبان فرانسه برای تشریح گونه ای وقف در رشد اندام ها و خصایص جنسی بیماران مردی که تصور می شده است از خصوصیات زنانه یافتن تن خود رنج می برند، نوشته شده است. یک سال بعد یک نویسنده ی فرانسوی این واژه را برای اشاره به زنانی که مردانه رفتار می کنند به کار برد. گرچه در فرهنگ پزشکی معنای فمینیسم، خصوصیات زنانه یافتن مردان بود، در اصطلاح سیاسی این واژه ابتدا برای خصوصیات مردانه یافتن زنان به کار رفت. استفاده از این واژه تا دهه ی 60 و 70 میلادی برای اشاره به تشکل های زنان مرسوم نبود و کاربردی محدود در ارتباط با مسائل خاص  و گروه هایی خاص داشت. صرفا در همین اواخر است که استفاده از این واژه برای تمامی گروه های مرتبط با مسئله ی حقوق زنان متداول و فراگیر شده است.2
فمینیسم مبتنی بر تعریف جامعه شناسی خود به معنای جنبش اجتماعی دفاع از حقوق زنان است که با تغییر شرایط زمان رویکرد و خط مشی متفاوتی را در جهت رسیدن به هدف خود انتخاب کرد و در هر زمان به لباس یک نحله از تفکرات رایج فلسفی زمان خود برآمد.
فمینیسم برای جلوه کردن و پرچم دادن به جنبش خود به لباس های لیبرالیسم3 ، مارکسیسم4، سوسیالیسم5 ، پسا مدرنیته و پسا ساختارگرایی در آمد تا ذیل این تفکرات اومانیستی6 (انسان محوری) دم از حقوق زنان و برابری دوجنس بزند.
و گروهی به افراط در زن پرستی و مرد ستیزی روی آوردند و لباس زشت و تنگ و بدقواره ی فمینیسم رادیکال را بر تن کردند.

پ ن: جهت مطالعه ی بیشتر: چیستی فمینیسم، کریس بیسلی، ترجمه ی محمدرضا زمردی، انتشارات روشنگران و مطالعات زنان
___________________________________________________
1 و 2- فمینیسم، عباس یزدانی، بهروز جندقی، دفتر مطالعات و تحقیقات زنان، 1382
3- لیبرالیسم یا اباحه گری، مبتنی بر این نظر که همه چیز مباح است و چهار گزاره ی اساسی در اعمال یعنی واجب، مستحب، مکروه و حرام را بر نمی تابد.
4- مارکسیسم مبتنی بر ایدئولوژی جامعه ی طبقاتی مارکس
5- ایدئولوژی سوسیالیسم مبتنی بر مالکیت عمومی و سیستم اشتراکی
6- سوپرپارادایم (ابر وادی) امانیسم یا انسان محوری، محور هستی و عالم را انسان در نظر می گیرد و در مقابل سوپر پارادایم خدا محوری قرار می گیرد.

بسم الله النور

مبتنی بر آموزه های اسلامی و قرآنی برای تبیین یک موضوع ابتدا باید مشخص کنیم که چه چیز را نمی خواهیم. بنابراین علی رغم قول قبلی این وبلاگ را با موضوع «مکتب فمینیسم » آغاز میکنیم.
زنان غربی  درهمین 100 سال گذشته نه حق رأی داشتند و نه حق مالکیت، حتی اجازه ی تصرف در اموال خود را نیز نداشتند. بنابراین فمینیسم که مجموعه ای از باورها و مفاهیم برخواسته از فلسفه و جامعه شناسی غربی است تلاش کرد تا با ارائه ی راه حل مشکلات زنان را بکاهد و به آن ها کمک کند تا به حقوق حقه ی خود برسند.
آموزه های اصلی مکتب فمینیسم اگرچه سعی در اعطای حقوقی ظاهری به زنان داشت اما در باطن پاسخی افراطی به وضع تفریطی زنان داشت. نگاه نظریه پردازان اولیه ی فمینیسم عمدتاً مبتنی بر مرد ستیزی، خانواده گریزی، استقلال کامل زنان و نشان دادن فرودستی زنان در دین و جامعه داشت. به موجب این جنبش، زنان خود  را آزاد یافته و به صورت عنان گسیخته ای وارد جامعه و بازار کار شدند و از اینجا بود که مردان سودجو بر این جنبش سوار شدند و از شعار حقوق زن برای رسیدن به منافع و مطامع خود استفاده کردند.
صاحبان کار و سرمایه با استفاده از نیروی کار ارزان زنان، آنان را از خانه بیرون کشیده و بر خلاف خلقت جسم و روح زن بارهای سنگین شغل های مردانه را بر او تحمیل کردند.
حال زن علاوه بر وظایف معمولش یعنی همسری و مادری و انجام امور خانه می بایست بار کاری که در ظاهر برای اعطای حقوق زن بود را نیز بر دوش می کشید.
فمینیسم، حق رأی، مالکیت، استقلال مالی را به زنان داد و آنچه در خلقت زن بود یعنی دختری، همسری، مادری و در کل زنانگی زنان را از آنان گرفت.
حال زن فمینیست آزاد بود استقلال مالی داشت، در نتیجه نیازی به همسر نداشت و حق انتخاب پیدا کرده بود و خودش هرزمان وبا هرکه می خواست بدون پیمان و قرارداد رسمی ازدواج زیر یک سقف زندگی می کردند بچه می آوردند و فرزندان بی گناه ناخواسته را سقط می کردند. این شد که ارمغان فمینیسم برای زنان هرج و مرج جنسی، فرزندان بی پدرو... بود و تعداد بسیار زیادی فرزندان نامشروع را بر دامن ناپاک تمدن غرب گذاشت.
این زنان که به غایت حقوق خود دست یافته بودند اکنون حتی نمی خواستند مادر باشند و در قید فرزند قرار گیرند! و مهدکودک ها برای حل مشکل مادری تأسیس شدند تا خلاء مادری را از راهی نادرست برای این فرزندان تأمین کنند...
در کل حاصل فمینیسم برای جامعه جهانی بر خلاف تصور عموم نه تنها دادن حقوق زنان به زنان بود بلکه گرفتن زن بودن زنان از آنان و مرد شدن زنان بود.
خانه که می بایست محل سکونت و آرامش باشد تبدیل شد به خوابگاهی برای رفع حوائج حیوانی
مادری که غایت خلقت زن است به پرستاران جویای کار و مهدکودک ها سپرده شد.
زنان که برای رشد نیاز به تکیه گاه همسر خود داشتند خود شدند تکیه گاه وجود خود ...

لطفا نظر خود را در مورد فمینیسم و علت موافقت یا مخالفت خود را با این جنبش بفرمایید.

بعدا نوشت: بهتر است به جای عبارت غایت خلقت زن بگوییم غایت جنسیت زن، یا غایت زن بودن