بسم الله النّور
پیامبر صلوات الله علیه بارها به حضرت زهرا سلام الله علیها فرموده اند: «فداها ابوها» پدرت فدای تو باد.
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نیز بارها به حضرت معصومه سلام الله علیها گفته اند «فداها ابوها»
بسم الله النّور
پیامبر صلوات الله علیه بارها به حضرت زهرا سلام الله علیها فرموده اند: «فداها ابوها» پدرت فدای تو باد.
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نیز بارها به حضرت معصومه سلام الله علیها گفته اند «فداها ابوها»
بسم الله النّور
در اصل نمیدانم اسم این مطلب را چه بگذارم!
دردنامه، رنج نامه و یا هرچه می خواهید اسمش را بگذارید.
ابتدای شروع به نوشتن در اینجا علتش احساس وظیفه بود و احساس خلأیی بود که ما در حوزه ی زن داریم. حرف هایی که زده نشده، نمی شوند و یا اگر گفته می شوند لگد مال می شوند و از دست می روند. و مطالب زیادی از آیات و روایات که گویا به عمد گفته نشده اند.1
بسم الله النّور
1-امام خامنه ای در تببینی واضح فرموده اند که تحصیل، فعالیت اجتماعی، همسری و مادری از حوزه های اصلی مسئولیت زنان است و فردی که از این امور زن را منع کند خائن است. این موضوع شامل حال فمینیست هاست که زنان را از مادری و همسری منع می کنند و جامعه ی سنتی مردان است که زنان را از تحصیل و فعالیت اجتماعی منع می کنند. هر دو گروه خائنند در نظر حضرت آقا.
برعکس جوامع غربی، اسلام به نقش مادران و زنان در جامعه بسیار تأکید دارد و معتقد است باید مادران جامعه اصلاح شوند تا تاریخ آینده اصلاح شود. در اسلام هرکس زن را به بی سوادی و بی اعتنایی به شرکت در کارهای اجتماعی و مادر بودن و همسر بودن تشویق کند، خیانت کرده است. (در دیدار با گروهی از خواهران، 63/12/21)
بسم الله النّور
مسئولیت های عرصه های خارج از خانه از عهده ی زن برداشته شده است اما ممکن است بنا به شرایط این مسئولیت ها برای جامعه ی زنان واجب کفایی شود. مثلا در امور پزشکی1. وقتی مسئولیتی از دوش زنان برداشته شده است یعنی حضور در آن عرصه برای یک زن مشغولیت است نه مسئولیت. مثلا فعالیت های اجتماعی، اشتغال و تحصیل عرصه های مشغولیت زن هستند نه مسئولیتش. و زمانی چنین مشغولیت هایی برای یک زن فضل است که به مسئولیتش که پس از زوجیت، همسری و مادری است خدشه و آسیبی وارد نکند.
بسم الله النّور
عرصه ی عمل انسان دو بخش دارد. یک بخش مسئولیت اوست و بخشی دیگر مشغولیت. مسئولیت بخش اصلی عمل و مبتنی بر نقشی است که خداوند به شکل تکوینی یا تشریعی بر عهده ی انسان گذاشته است. انسان بنا به مسئولیتی که دارد تکالیفی بر عهده دارد. این تکالیف همان وظایفی است که انسان نسبت به نقشی که بر عهده دارد باید انجام دهد. عمدتا انسان نسبت به مسئولیت هایش مختار نیست و نمی تواند مسئولیتش را انتخاب کند. (مگر مسئولیت های تبعی که انسان می تواند آن را انتخاب کند.).