صالحات

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم

اسلام برای رفع ظلم هم راهکارهای پیشینی دارد و هم راهکارهای پسینی. راهکارهای پیشینی مجموعه اقداماتی هستند که احتمال وقوع ظلم را کم می‌کنند یا به صفر می‌رسانند. راهکارهای پسینی، موجب توقف ظلم و عدم گسترش آن می‌شوند. البته اصالت در اسلام با راهکارهای پیشگیری‌کننده از وقوع ظلم است. بزرگ‌ترین تضمین عدم وقوع ظلم در اسلام تقواست و انسان‌های متقی. قانون و احکام پسینی، راهکار ثانوی اسلام  برای ممانعت از ظلم است.

بسم الله النّور

یکی از خلأهای اساسی ما در علوم انسانی، عدم فهم واژگان و مفاهیم وارداتی و به کار بردن آن‌ها در غیر از جای خود است. مطالعات زنان هم که با فمینیسم در ایران آمیخته است از این قاعده مستثنا نیست. مثلاً عبارت «gender equality» که به «برابری جنسیتی»، «تساوی جنسیتی» و یا «عدالت جنسیتی» ترجمه می‌شود، معادل هیچ‌کدام از این ترجمه‌ها نیست، خصوصاً این‌که «equality» هیچ قرابت مفهومی با واژه‌های «تساوی» یا «عدالت» ندارد.

بسم الله النّور

در بخش اوّل و دوّم به موضوع مردواره کردن و ظلم به زنان در سطوح مختلف اشاره شد.

اما هنوز ما به پاسخ اصلی نرسیدیم.

 به راستی رویکرد اصلی در مسئله ی زنان چیست؟

آیا باید آن ها را از حقوق خود مطلع کرد تا قدرت دفاع از خود داشته باشند؟!

آیا باید آن ها را توانمند کرد تا بتوانند بدون نیاز به مرد مشکلات خود را برطرف کنند؟!

آیا باید تمام حقوقی را که به مردان تعلق دارد، به زنان هم بدهیم تا تساوی زن و مرد در جامعه برقرار شود؟!

بسم الله النّور

در مطلب قبل توضیح داده شد که فمینیسم در صدد رفع ظلم از زنان برآمد اما راهکارش این بود: «زنان هم مرد شوند تا بتوانند چون مردان ظلم کنند.»

گذشت زمان نشان داد نه تنها این راهکار مشکلات را حل نکرد بلکه بر مشکلات زنان افزود و اگر در گذشته فقط در محیط خانه به زنان ظلم میشد، ظلم در اجتماع، محیط کار و... نیز به آن اضافه شد.