بسم الله النور
دوستان پیش از مطالعه ی این مطلب، «عدل و قسط در ایفای نقش ها 1» را مطالعه فرمایید.
با توضیحاتی که در مطلب گذشته داده شد، خداوند عادل است به این معناست که خداوند هرکدام از ما را سر جای خودمان قرار داده است و قسط را در مورد ما اجرا می کند، یعنی سهم همه ی مارا هرچه قدر هست به ما می دهد.
با این توصیف این که ما زن یا مرد آفریده شده ایم بنا به حکمت الهی با عدالت خداوند هیچ منافاتی ندارد.
و نقش هایی هم که تکوینا به زنان و مردان اعطا شده است مبتنی بر عدل خداوند است تا نظام آفرینش مبتنی بر عدل، نظامی پایدار (به قول ساینتیست ها نظامی داینامیک) بماند.
اما زمانی که نوبت به اختیار ما می رسد باید این عدلی را که خداوند در آفرینش رقم زده است حفظ کنیم.
قدم اول در حفظ نظام عادلانه ی خداوند در سطح فردی، پذیرش جایگاه فردی و اجتماعی خودمان است. یعنی جایگاه خودمان را به عنوان زن یا مرد و نقش های ویژه ی هرجنسیتی که داریم را بپذیریم.
این یعنی همان تسلیم شدن، یعنی نسبت به آفرینش خداوند سر فرود آوریم و آفرینش خودمان را بپذیریم.
البته این گونه تسلیم با ارتقاء ظرفیت های وجودی ما هیچ منافاتی ندارد و ما مبتنی بر اختیاری که داریم می توانیم تا مرحله ی رسیدن به انسان کامل رشد پیدا کرده و به کمال انسانی شویم.
ادامه دارد...
