صالحات

بسم الله النور

دوستان پیش از مطالعه ی این مطلب، مطالب «عدل و قسط در ایفای نقش ها 1» و «عدل و قسط در ایفای نقش ها 2» را مطالعه فرمایید.

پس از این مقدمه ی طولانی به موضوع اصلی می رسیم.

ما بعد از این که عدل خداوند را در خلقتمان پذیرفتیم و نقش هایی را که خداوند بنا به جنسیت به هر جنس اعطا کرده است پذیرفتیم و نسبت به آن تسلیم شدیم باید خودمان عدل و قسط را نسبت به نقش هایمان اجرا کنیم.

اجرای عدل در مورد نقش هایمان (چه نقش های جنسیتی و چه نقش های اجتماعی) در حوزه ی فردی به این معناست که همه ی نقش هایمان سرجای خودش باشند. یعنی نقش مادری، نقش همسری و نقش مادری در کنار نقش های اجتماعی ای که در حوزه ی اشتغال و تحصیل داریم همه سرجای خود باشند و با یکدیگر تزاحم و منافات نداشته باشند.

قسط در اجرای نقش ها در حوزه ی فردی هم به این معناست که سهم هر نقشی (چه نقش های تکوینی و چه نقش های اکتسابی) را هر اندازه هست به آن بدهیم.

مثلا باید برنامه ریزی کنیم که نقش دختری، همسری، مادری و نقش های اجتماعی در کنار هم،  هرکدام جداگانه، چه سهمی از زمان ما را به خود اختصاص می دهند.

اگر این اختصاص زمان مناسب به نقش ها باهم تزاحم و منافات نداشت، یعنی ما قسط را در ایفای نقش هایمان اجرا کردیم.

اجرای قسط و عدل در ایفای نقش ها می شود همان مدیریت نقش ها و مدیریت زمان که به موفقیت ما می انجامد.

این نوع نگاه نگاهی بومی در مقابل نگاه های غربی تئوری موفقیت و مدیریت زمان است.

اما اشکال اصلی اکثر ما این است که به دلیل عدم رعایت عدل و قسط در ایفای نقش ها، بین اصل نقش هایی که داریم تزاحم می بینیم. مثلا بسیاری از دختران ما نقش همسری را مزاحم نقش اجتماعی خود در حوزه ی تحصیل می بینند و به همین دلیل ازدواج نمی کنند. و یا این که زنان متأهل نقش مادری را مزاحم نقش اجتماعی خود در حوزه ی اشتغال و تحصیل می بینند و به همین دلیل مادر نمی شوند و یا این نقش خود را به تأخیر می اندازند.

در صورتی که شکل صحیح ایفای نقش ها این است که به همه ی نقش های خودمان سر جای خودش بپردازیم و اصل عدل و قسط را در مورد آن ها اجرا کنیم. و تزاحمی بین نقش ها نبینیم و نقشی را جدای از نقش های دیگرمان تصور نکنیم. با این تعریف ما در هر دوره ای از زندگیمان موظف به اجرای نقش هایی هستیم که باید به همه ی آن ها در کنار هم بپردازیم و فقط یک بُعد از نقش هایمان را پر رنگ نکنیم.

البته موضوع عدل و قسط در ایفای نقش ها نیاز به مدیریت فردی و برخی بسترهای اجتماعی دارد که بخش فردی آن در اجرا تأثیرگذارتر است.

بسم الله النور

دوستان پیش از مطالعه ی این مطلب، «عدل و قسط در ایفای نقش ها 1» را مطالعه فرمایید.

با توضیحاتی که در مطلب گذشته داده شد، خداوند عادل است به این معناست که خداوند هرکدام از ما را سر جای خودمان قرار داده است و قسط را در مورد ما اجرا می کند، یعنی سهم همه ی مارا هرچه قدر هست به ما می دهد.

با این توصیف این که ما زن یا مرد آفریده شده ایم بنا به حکمت الهی با عدالت خداوند هیچ منافاتی ندارد.

و نقش هایی هم که تکوینا به زنان و مردان اعطا شده است مبتنی بر عدل خداوند است تا نظام آفرینش مبتنی بر عدل، نظامی پایدار (به قول ساینتیست ها نظامی داینامیک) بماند.

اما زمانی که نوبت به اختیار ما می رسد باید این عدلی را که خداوند در آفرینش رقم زده است حفظ کنیم.

قدم اول در حفظ نظام عادلانه ی خداوند در سطح فردی، پذیرش جایگاه فردی و اجتماعی خودمان است. یعنی جایگاه خودمان را به عنوان زن یا مرد و نقش های ویژه ی هرجنسیتی که داریم را بپذیریم.

این یعنی همان تسلیم شدن، یعنی نسبت به آفرینش خداوند سر فرود آوریم و آفرینش خودمان را بپذیریم.

البته این گونه تسلیم با ارتقاء ظرفیت های وجودی ما هیچ منافاتی ندارد و ما مبتنی بر اختیاری که داریم می توانیم تا مرحله ی رسیدن به انسان کامل رشد پیدا کرده و به کمال انسانی شویم.

ادامه دارد...

بسم الله النور

یکی از موضوعاتی که امروزه دغدغه همه ی ماست، موضوع برنامه ریزی برای موفقیت و نظم و مدیریت کارها برای رسیدن به موفقیت است.

عمده ی منابع هم نوشته ی برایان تریسی و افراد دیگری است با موضوعاتی جذاب و مشتری پسند!

همه هم به دنبال نشان دادن بهترین و تضمینی ترین راهکار برای رسیدن به موفقیتند!

اما این افراد تعریف درستی از انسان، موفقیت، انسان موفق، سعادت بشر، هدف غایی و ... ندارند.^*

اما دین ما از آن جایی که همه جانبه است دو مفهوم بسیار مهم «عدل» و «قسط» دارد که خود در مجموعه ی مفاهیم عمیق تر دیگری قرار دارند.

«عدل» به گفته ی حضرت علی (ع) یعنی «هرچیز سرجای خودش باشد» و قسط یعنی «دادن سهم هرکس هر اندازه که هست به خودش»با این توضیح در عرصه ی اجتماعی عادل کسی است که هرکس را سرجای خودش بگمارد و قسط را به این معنا که سهم هرکس را هر چه قدر هست به آن فرد بدهد، اجرا کند.

اما تک تک ما باید در عرصه ی فردی عدل و قسط را در مورد خود و اطرافیانمان اجرا کنیم.

پ.ن: از آن جایی که برخی دوستان گفتند کوتاه تر بنویسم، متن را همین جا به پایان می برم.

ان شاء الله ادامه ی مطلب را در دو روز آینده دنبال بفرمایید.

*در مورد تفاوت انسان شناسی قرآنی و آنتروپولوژی (انسان شناسی) غربی ان شاء الله مطالبی از آموخته هایم خواهم نگاشت.
*از آنجایی که تا زمان دفاعم زمان به روز رسانی اینجا متغیر است، توصیه میکنم در خبرنامه ی وبلاگ عضو شوید تا از به روز رسانی وبلاگ در ایمیل خود مطلع شوید.