صالحات

بسم الله النّور

کتاب دروغ‌هایی که زنان باور می‌کنند و حقایقی که آن‌ها را آزاد می‌سازد در نوع خود کتاب جالبی است که برای فرهنگ غربی نوشته شده است، اما به دلیل این که نویسنده‌ی آن یک خانم مسیحی معتقد است می‌تواند برای مسلمانان هم کاربرد داشته باشد.

موضوع حرف بنده این کتاب نیست، بلکه عنوان زیبای کتاب است. تا به حال چه قدر دروغ در طول تاریخ به زنان گفته شده است؟
چه قدر روایت‌ها و احادیثی از انبیاء و ائمه بوده است که این دروغ ها را باطل می‌کردند و باید بیان می‌کردیم و نکردیم؟
باید کتاب‌ها نوشت با عناوین «روایت‌ها و احادیثی که باید برای زنان می‌گفتیم و نگفتیم» و «دروغ‌هایی که زنان باور کردند و حقایقی از اسلام که آن‌ها را از چنگ فمینیسم و جنگ میان مرد و زن آزاد می‌کند!» و...
در این مطالب به چند دروغ رایج که به زنان گفته شده است و چند روایت کمتر شنیده شده اشاره خواهد شد.

.

1- زن ضعیفه است

این دروغ یکی از بزرگترین دروغ‌ها در طول تاریخ به زنان بوده است. مبنای این دروغ تعریف اشتباه قدرت و منحصر کردن آن در قدرت سخت بوده است. فمینیسم شروع حرکت خود را بر مبنای همین دروغ بزرگ گذاشت.

اما روایت‌های ما درباره‌ی قدرت زن چه می‌گویند؟

در اینجا به چند روایت مهم در این زمینه اشاره ‌می‌شود:

إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى جَعَلَ لِلْمَرْأَةِ صَبْرَ عَشَرَةِ رِجَالٍ‏ فَإِذَا حَمَلَتْ زَادَهَا قُوَّةَ صَبْرِ عَشَرَةِ رِجَالٍ‏ أُخْرَى.^[1]

امام ششم از قول پدرش فرمود: به‌راستى خداى تبارک و تعالى براى یک زن توانائى صبر ده مرد را قرار داده و چون آبستن شود توانائى ده مرد دیگر براى او بیفزاید.

أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: «فُضِّلَتِ الْمَرْأَةُ عَلَى الرَّجُلِ بِتِسْعَةٍ وَ تِسْعِینَ‏ مِنَ‏ اللَّذَّةِ، وَ لکِنَّ اللَّهَ أَلْقى‏ عَلَیْهِنَ‏ الْحَیَاءَ».^[2]

ابوبصیر گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى‌‏فرمود: زن به لذّت‏‌برى و کامیابى جنسى نود و نه برابر از مرد برترى داده شده است لیکن خداوند متعال بر آنان جامه حیا افکنده است.»^[3]

یَرْفَعُهُ إِلَى الصَّادِقِ ع أَنَّهُ قَالَ: الْحَیَاءُ عَلَى عَشَرَةِ أَجْزَاءٍ تِسْعَةٌ فِی النِّسَاءِ وَ وَاحِدَةٌ فِی الرِّجَال‏^[4]...

امام ششم (ع) فرمود حیاء ده جزء است نه جزئش در زنان است و یکى در مردان ...

چیزی که در عرف و فرهنگ رایج به ما انتقال داده شده است کاملا عکس این روایات است. صبر و حیاء دو مؤلفه‌ی قدرت زنان هستند که تا به حال هیچ گاه از  آن‌ها به عنوان عناصر قدرت یاد نشده است. این دو مؤلفه، دو توانایی ویژه زنان است که از این جهت بر مردان فضل و برتری دارند.

اگر معنای صبر و حیاء و دامنه‌ی مفهومی آن‌ها را بدانیم، اهمیت حیاء و صبر را به عنوان قوت و توانایی ویژه زنان درخواهیم یافت.

«تعریف صبر»

«در فرهنگ اخلاقی، صبر عبارت است از وادار نمودن نفس به انجام آنچه که عقل و شرع اقتضا می‌کنند و باز داشتن از آنچه عقل و شرع نهی می‌کنند. و هم‌چنین حفظ نفس از اضطراب، اعتراض و شکایت و همچنین به آرامش و طمأنینه گفته می‌شود. با توجه به تعاریف مذکور، «صبر» یک صفت نفسانی بازدارنده و عاملی است که دارای دو جهت عمده است: از یک سو گرایش‌ها و تمایلات غریزی و نفسانی انسان را حبس و در قلمرو عقل و شرع محدود می‌کند. از سوی دیگر نفس را از مسئولیت‌گریزی در برابر عقل و شرع باز داشته و آن را وادار می‌کند که زحمت و دشواری پایبندی به وظایف الهی را بر خود هموار سازد. البته این حالت اگر به سهولت و آسانی در انسان تحقّق یابد، به آن «صبر» و هرگاه فرد خود را با زحمت و مشقّت بدان وادار سازد، «تصبّر» می‌گویند.» (لینک منبع)

«تعریف حیا»

«در مفردات راغب که نویسنده آن از نحویون معروف و مورد اعتماد است، از نظر لغت حیا را این‌طور تعریف و معنا می‌کند که: «الحیاءُ انقباض النفس عن القبائح و ترکُه لذلک» حیا آن حالت گرفتگی نفس و خویشتن داری‌نفس نسبت به کارهای زشت است که به جهت زشتی آن کارها را انجام ندهد.

 علمای اخلاق، مثل مرحوم نراقی(رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) ایشان می‌فرماید: حیاء انحصار و انفعال نفس از ارتکاب محرّمات شرعیه و قبائح عقلیه و عادّیه به جهت پرهیز از نکوهش و سرزنش است. بعد هم می‌گوید: حیا اعم است از تقوا؛ چون تقوا عبارت است از اجتناب معاصی شرعیه ولی حیا اعم است از اجتناب معاصی شرعیه و اجتناب از آنچه که عقل و عرف آن را زشت می‌شمارند. بعد هم می‌گوید: این خصلت، از صفات شریفه نفسانیه است.

 مرحوم مجلسی(رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) ایشان در ذیل روایتی که از امام صادق(علیه‌السلام) نقل می‌فرماید: «الحیاءُ من الایمان و الایمانُ فی الجنّه» مطلبی را در موردحیا بیان می‌کنند که: «الحیاء ملکهٌ للنفس» حیا ملکه‌ای نفسانی است که موجب گرفتگی روح «عن القبیح» می‌شود. یعنی جلوی روح را می‌گیرد که عمل زشت انجام ندهد. «و انضجارها عن خلاف آداب خوفاً من العقاب» ایشان هم چنین تعریفی دارند.» (لینک منبع)