بسم الله النّور
قبلا عرض شده بود که مادر همه ی معصومین بهترین زمان خودشان بودند.
از مادر ابن الرضا حضرت جواد الائمه علیه السلام اطلاعات زیادی در دست نیست اما همان اندک منابعی هم که از شأن ایشان گفته اند نشان از مقام و قداست این بانوی جلیل القدر دارد.
بسم الله النّور
قبلا در مطالب گوناگون در مورد مفهوم عدل صحبت شده بود.
به گفته امیرالمؤمنین علی علیه السلام: «العدل یضع الامور مواضعها» عدل امور را در جای خود قرار می دهد. نظام خلقت چون بر عدل استوار است، همه ی امور، اشیاء، پدیده ها، حیوانات، انسان ها و... در موضع و جایگاهی که خداوند در این نظام عادلانه تعریف کرده است، قرار دارند. زن و مرد نیز در نظام عدل الهی قرار داشته و در جایگاه خود نقش ها، وظایف و تکالیف ویژه خود را دارند.
بسم الله النّور
در بخش اوّل و دوّم به موضوع مردواره کردن و ظلم به زنان در سطوح مختلف اشاره شد.
اما هنوز ما به پاسخ اصلی نرسیدیم.
به راستی رویکرد اصلی در مسئله ی زنان چیست؟
آیا باید آن ها را از حقوق خود مطلع کرد تا قدرت دفاع از خود داشته باشند؟!
آیا باید آن ها را توانمند کرد تا بتوانند بدون نیاز به مرد مشکلات خود را برطرف کنند؟!
آیا باید تمام حقوقی را که به مردان تعلق دارد، به زنان هم بدهیم تا تساوی زن و مرد در جامعه برقرار شود؟!
بسم الله النّور
نقش بی بدیل مادر در توجه به عواطف فرزند
شما اگر بچه ی خودتان را در خانه تربیت نکردید، یا اگر بچه نیاوردید، یا اگر تارهای فوق العاده ظریف عواطف او را -که از نخ های ابریشم ظریف تر است- با سرانگشتان خودتان باز نکردید تا دچار عقده نشود، هیچ کس دیگر نمی تواند این کار را بکند؛ نه پدرش و نه به طریق اولی دیگران؛ فقط کار مادر است. این کارها، کار مادر است. اما آن شغلی که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید، ده نفر دیگر آنجا ایستاده اند و آن کار را انجام خواهند داد؛ بنابراین اولویت با این کاری است که بدیل ندارد؛ تعیّن با این است.*
* منبع: نقش و رسالت زن 3، زن و خانواده، برگرفته از بیانات آیت الله العظمی خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، نشر انقلاب اسلامی
بسم الله النور
خواستم روایتی در معرفی حضرت زهرا بگذارم...
گفتم هیچ معرفی ای از حضرت، بالاتر از معرفی حضرت حق تعالی نیست...
در حدیث کساء که همه می شناسیمش و برای رفع حاجت در جمع هایمان می خوانیم، نکته ای مهم نهفته است که کمتر کسی به این نکته توجه می کند.
پس از این که همه ی اهل بیت علیهم السلام در کنار پیامبر و تحت کساء ایشان جمع می شوند و پیامبر (ص) در حق اهل بیتشون دعا می کنند، جبرئیل از خداوند سوال می کند:
فَقالَ الاَْمینُ جِبْراَّئیلُ یا رَبِّ وَمَنْ تَحْتَ الْکِساَّءِ
پروردگارم چه کسانی تحت کساء هستند؟
فَقالَ عَزَّوَجَلَّ
پس خداوند عزوجل گفت،
هُمْ اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَمَعْدِنُ الرِّسالَةِ
آن ها اهل بیت نبوت و معدن رسالتند
هُمْ فاطِمَةُ وَاَبُوها وَبَعْلُها وَبَنُوها
آن ها فاطمه و پدرش و شوهرش و پسرانش هستند.
نکته ی مهم ماجرا در عبارت انتهایی و جایی که خداوند می فرماید: «هُمْ فاطِمَةُ وَاَبُوها وَبَعْلُها وَبَنُوها» قرار دارد.
خداوند در این عبارت فاطمه (س) را محور قرار می دهد و بقیه را در نسبت با ایشان معرفی می کنند و خداوند می گوید:
آن ها فاطمه اند...
و پدرش (حضرت رسول در نسبت پدری با حضرت زهرا)
و شوهرش (حضرت امیردر نسبت شوهری با حضرت زهرا)
و پسرانش (حسنین در نسبت فرزندی با حضرت زهرا)
...
در اینجا این نکته به فکر متبادر می شود که گویا اصالت با حضرت زهراست و بقیه در حول محوریت ایشان و در نسبت با ایشان تعریف می شوند.
آری او «آُمّ»* است...
اصلی است که سرچشمه ی ولایت ریشه در وجود او دارند...
و با این اصل و ریشه شجره نبوت و ولایت به ثمر نشسته است.
پ.ن: این مدت خودم یکی از قوانین وبلاگ و قول های قبلی ام را نقض کردم. حلالم کنید.
عید بر همه ی شما عزیزان خصوصا مادران و همسران عزیز مبارک.
* به هر چه که اصل و ریشه چیزى باشد یا او را ترتیب و اصلاح کرده باشد یا مبدأ و سر آغاز چیزى باشد أُمّ- گویند. (ترجمه مفردات الفاظ قرآن)