بسم الله النّور
یک اصل کلی در مورد زنان وجود دارد، و آن این است که زن در هر نقش و جایگاهی هست (دختری، همسری، مادری) نباید از هویت زنانه و «ریحانه» بودن خود فاصله بگیرد. اگر جبر اجتماعی یا خانوادگی او را از این جایگاه جدا کرد، نسبت به او ظلم شده است. یکی از دلایل این که گفته می شود فمینیست ها بزرگترین ظلم را به زنان روا داشتند، همین موضوع و خروج زن از جایگاه ریحانه بودنش است.
بسم الله النّور
در اصل نمیدانم اسم این مطلب را چه بگذارم!
دردنامه، رنج نامه و یا هرچه می خواهید اسمش را بگذارید.
ابتدای شروع به نوشتن در اینجا علتش احساس وظیفه بود و احساس خلأیی بود که ما در حوزه ی زن داریم. حرف هایی که زده نشده، نمی شوند و یا اگر گفته می شوند لگد مال می شوند و از دست می روند. و مطالب زیادی از آیات و روایات که گویا به عمد گفته نشده اند.1
بسم الله النّور
در مطلب گذشته یکی از مخاطبان محترم صالحات سوالی را در رابطه با روایت «إِنَّ الْمَرْأَةَ رَیْحَانَةٌ وَ لَیْسَتْ بِقَهْرَمَانَة» مطرح کردند که لازم است تأمل بیشتری بر روی این روایت صورت گیرد.
