چهارشنبه ۱۹ مهر ۹۶
۳ نظر
بسم الله
خیلی دوست داشتم فیلم ویلایی ها را در سینما تماشا کنم اما شرایطش فراهم نشد. فیلم را دیدم و برخلاف همه دیدگاه های مثبت نسبت به فیلم، حس خوبی را به من منتقل نکرد.
منظورم از حس خوب، مثلا حسی شبیه دیدن فیلم بادیگارد است.
فیلم منفک از ایدئولوژی دفاع مقدس بود. روایت زنانی منتظر که در انتظار دیدن شوهرشان هستند و با هر بار آمدن ماشین هایس، درمانده از شنیدن خبر شهادت یکی از مردان آن زنانند.
این فیلم حماسه نداشت. مرثیه ای بود از روایت عجز زنان و جبر روزگار برای پذیرش شرایط سخت جنگ. شبیه روایت های ذلیلانه از عاشورا بدون ارائه تصویری درست از وجه حماسی آن.
در این فیلم فقط شخصیت خانم خیری، کمی از باطن دفاع مقدس را درک کرده بود که آن هم بسیار ضعیف ساخته و پرداخته شده بود.
