صالحات

پاسخ :

ما در فارسی واژه‌ای که برای ازدواج داریم «همسری» است که واژه ی زیبایی است اما چیزی از عمق مفهوم زوجیت برای ما روشن نمی‌کند.
اما هم نفسی یا اتحاد دو نفس واژه مناسب‌تری هست. چیزی که در فارسی با عبارت‌های «یک روح در دو جسم» یا «یک جان در دو پیکر» می‌گوییم که کنابه از  شدت نزدیکی دو نفر هست.
وقتی هم در آیات متعدد آمده «خلقکم من نفس واحده» حکایت از شدت نزدیکی و اتحاد زن و مرد در زوجیت دارد.
این موضوع خیلی مفصل هست که باید در جای خودش به آن مفصل پرداخته شود ان شاء الله

پاسخ :

علیکم السلام

1- واژه هم نفسی از آیات «خلقکم من نفس واحده» گرفته شده که در پی نوشت هم آیه 21 روم آمده.

2- متوجه منظور شما از «"هم نفسی" خودش یک نتیجه هست.... یک محصوله» نشدم.

3- در مورد وفق بسیار متشکرم که اشاره کردید، بنده تا پیش از اشاره شما در این مورد مطالعه ای نداشتم که با توضیحات شما باب مطالعه اش باز شد.
وفق در مورد ارتباط میان زوجین در آیه 35 سوره نساء آمده است: «وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثُوا حَکَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ یُریدا إِصْلاحاً یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُما إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلیماً خَبیرا»
در این جا وفق بعد از شقاق مطرح شده.
« زن و شوهر، یک روح در دو پیکرند. کلمه «شِقاقَ» در جایى بکار مى‏‌رود که یک حقیقت به دو قسمت تقسیم شود.»(تفسیر نور، ج2، ص 64)
احتمالا واژه روبروی شقاق هم مبتنی بر این آیه باید وفاق باشد. یعنی اتصال دوباره. «وفق یعنى مطابقت و همسانى میان دو چیز»(مفردات، ج 4 ص 471)
فاعل وفق میان زن و شوهر خداوند هست یعنی وفق رو خداوند بین این دو نفر قرار می‌دهد. «دلها بدست خداست. یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُما» (منبع همان)
همان طور که جعل مودت و رحمت از جانب خداست. (وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَة)
فرآیندی که شما به آن اشاره کردید ناظر به حفظ این مودت و رحمت است، حفظ وفق هست. یعنی فرآیند حفاظت مودت، رحمت و وفاق که با سکینت و قوامیت رقم خواهد خود. شاید بتوان گفت عامل تداوم وفق همان مودت و رحمت هست که خداوند در ابتدای زوجیت جعل می کند و شرط تحقق آن، معیارهای صحیح برای انتخاب زوج هست.

پاسخ :

می دانم پاسخ به هر سؤال سیلی از سؤالات دیگه رو برای شما خواهد داشت.
اما به ترتیب و اختصار پاسخ می دهم.

پاسخ همه سؤالات شما در فهم مفهوم زوجیت نهفته هست اگر زوجیت رو بفهمید مسئله حل خواهد شد.
دو نفر که زوج هم هستند یعنی مکمل هم هستند، شبیه دو چیز که چفت هم می شوند، مثل کلید و قفل، دو قطعه پازل، دو چیزی که در کنار هم یک کل واحد رو می سازند. اما دو هم جنس، مثل دو کلید هستند، یا دو قطعه پازل شبیه به هم که چفت هم نمی شوند. نسبت میان زن و مرد در زوجیت یک همچین چیزی است.

1- از کجا میشه استدلال کرد که هم نفسی فقط در یک زن و یک مرد با هم رخ میده؟!
پیش زمینه فهم این موضوع فهم زوجیت هست. دو جنس مخالف امکان زوجیت دارند نه یک جنس.

2- اگر ایمان مطرح باشه آیا یک زن نمیتونه هم کفو دو مرد باشه؟! چرا نمیتونه؟ یا دو مرد؟
سوالتون رو درست متوجه نشدم. منظور شما چند شوهری زنان هست؟ یا یک خانم بدون همسر می تواند هم کفو دو مرد باشه؟
به نظر من منظور شما برداشت دوم هست. یک خانم بدون همسر می تواند کفو دو مرد باشد اما می تواند با یکی از آن ها ازدواج کند.

3- چرا دو زن نمیتونن هم نفس باشند؟!
چون زوج نیستند.

4- چرا دو زن نمیتونن یک روح در دو پیکر باشند برای رسیدن به خدا؟!
نمی توانند زوج باشند اما می توانند همراه هم باشند به عنوان دوست برای رسیدن به خدا
قید «برای رسیدن به خدا» هم از جانب شماست. بنده در متن اشاره ای به این موضوع نداشتم.
صرفا عرض کردم که کفویت در ایمان بالاترین مرتبه زوجیت هست و این یعنی زوجیت مراتب پایین تر هم دارد.

5- این هم نفسی بیشتر به نظرم بازی با کلمات بود.
این نکته به نظر به این دلیل هست که خودتون فرمودید:«فکر میکنم اصلا بحث رو متوجه نشدم! بیشتر برام شعارگونه بود.»

6- یک روح در دو پیکر شدن آیا واقعاهدف ازدواجه؟!
در متن به این موضوع اشاره نشد.
هدف خلقت انسان بندگی خداوند هست در ازدواج هم همین طور. البته به نظر علامه حسن زاده هدف ازدواج «انشاء صورت انسانی است»

7- آیا کم هستند کسانی که هیچ باوری به ایمان ندارند اما به غایت یک روحند در دو پیکر و به معنای کلمه هم نفس اند!
آیا اینها به نهایت ازدواج رسیدن؟ مودت و رحمت بینشون جاری هست آیا؟
با صحبت شما موافقم، بینشون مودت و رحمت هم جاری هست اما لزوما در بالاترین حد زوجیت قرار ندارند.

8- آیا بدون ازدواج نمیشه به چنین غایتی رسید؟
به کدام غایت؟ بندگی خدا؟
ممکن هست مانند حضرت مریم که یک استثنا در کل تاریخ بودند.
قانون خلقت زوجیت هست و مسلما جدا شدن از این قانون طی مسیر رو اگر نگویم غیر ممکن، دشوار خواهد کرد.

9- این که یک مرد میتونه چهار همسر دائم داشته باشه، هم نفسیش در کجا مستتر شده؟!
در زوجیت، یک مرد امکان زوج شدن نسبت به چهار زن را دارد. البته نه هر مردی!
زوج بودن به معنی دو تایی نیست. به معنی کامل کننده هست.

10- در مورد چند همسری و متعه می خواستم در مطلب بعد اشاره کنم.
در صیغه بیشتر ظاهر زوجیت مطرح هست که می تواند به رسیدن به باطن زوجیت هم منجر شود.

11- اصولا هم نفسی از کجا اومده؟ خلقناکم من نفس واحده از کجا به ازدواج اشاره داره؟
وَ مِنْ ءَایَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمُ مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا (21 روم)
و آیات متعدد دیگر همه به موضوع زوجیت و ازدواج اشاره دارند که در لفظ ظاهر آیات هم آمده.

12- در ضمن این هم نفس هست یا هم نَفَس؟!
هم نفس

پاسخ :

توصیه میکنم سر صبر و حوصله دوباره متن رو مطالعه بفرمایید.

1- من فکر میکنم این نوعی بیانِ احکام ازدواج است با کلام هم نفس!
بیان حکمت ازدواج هست. احکام و تفاوت اون ها از همین حکمت ها منشاء می گیرند.

2- آیه ای که شما ضمیمه کرده بودید که خلقناکم من نفس واحده درمورد همه ی انسانهاست که از حضرت آدم خلق شده اند! نه زوج ها. این اصلا به زوجیت اشاره نداره!
آیه ی دومی که در پاسخم اوردید برای این منظور صحیحتره و البته زن رو هم نفس مرد میدونه نه مرد رو!
به زوجیت حضرت آدم و حوا که صد درصد اشاره دارد. و طبق نظر آیت الله جوادی آملی، حضرت آدم و حوا اولین مصداق خلقت از نفس واحده هستند و نه «تنها» مصداق.
البته مسئله شمارو ابتدایه آیه 11 سوره شوری حل می ‌کند. «فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ  جَعَلَ لَکمُ مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا» خطاب این آیه کل انسان‌هاست. چیستی مفهوم «نفس» هم بسیار در موردش نوشته اند که اینجا مجال مطرح کردن آن نیست.
نکته دیگر که در تفاسیر ندیدم، ضمیر «کم» در واژه «خلقناکم» هست که ضمیرجمع هست نه مثنی که صرفا به حضرت آدم و حوا اشاره کند.
در ادامه بخشی از تفسیر تسنیم آیت الله جوادی آملی ذیل آیه 1 سوره نساء می آورم تا موضوع روشن تر شود. (بنده هر قسمت رو خوندم کپی کردم و ممکن هست بعضی بخش ها تکراری باشند)

خداوند سبحان همه انسان‏ها را از یک نفس (اصل، ذات، ریشه، حقیقت و گوهر) آفرید و همه مردان و زنان، حتی آدم و حوّا(علیهماالسلام) از یک حقیقت‏‌اند و حقیقت این دو نیز یکی است،[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 87]
مصداق بارز و نخستین مصداق «نفس واحده» و منشأ همه انسان‏ها حضرت آدم(علیه‌السلام) است و خود آن حضرت نیز مشمول این آیه و مأمور به تقواست. آن حضرت نخستین انسان از نسل بشر کنونی است و «نفس واحده» در این آیه شریفه اشاره به حقیقت مشترک بین او و دیگری است؛ لیکن نه وی اولین انسان مخلوق خداست و نه جهان حاضر نخستین عالم آفریده شده است، چنان‏که این عالم و آدم و نسل او آخرین مخلوق پروردگار نیز نیستند.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 88]
نخستین کسی که از حقیقت واحد انسانی ظهور کرد آدم(علیه‌السلام) بود؛ به دیگرسخن آن حقیقت ابتدا به صورت حضرت آدم آشکار شد. خدای سبحانتسنیم، جلد 17صفحه 89

همسر آدم(علیه‌السلام) را نیز از همان حقیقت واحد آفرید؛ یعنی یک حقیقت مبدأ قابلی پیدایش آدم و همسر اوست؛ زن از مرد آفریده نشده است تا اینکه مرد فضیلت و شرافت تکوینی داشته باشد. جسم و روح حوّا(علیهاالسلام) هم‏سنخ جسم و جان آدم(علیه‌السلام) بوده است، زیرا با بخشی از طین خاص، بدن حضرت آدم و با بخش دیگر آن بدن حضرت حوّا آفریده شد. روح آدم و حوّا(علیهماالسلام) نیز مستقیماً و مستقلاً تنزل یافته و به بدن‏های آنان تعلق گرفته است.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 88]
خدای سبحان از «نفس واحده» که مصداقش آدم(علیه‌السلام) است و از همسرش حوّا(علیهاالسلام) نسل فراوانی را آفرید و پراکند نه از افرادی دیگر، بنابراین آیه مورد بحث، هم وحدت نوعی انسانی و اشتراک همه انسان‏ها در حقیقت واحد انسانیت را بیان می‏کند و هم وحدت نسل بشری که همه به یک پدر و مادر منتسب‏اند و از یک پدر و مادر پراکنده شده‏اند، پس همه افراد بشر پایگاه مشترک تکوینی دارند[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 89]
«نفس» به معنای ذات و حقیقت است و نفس هر چیزی، ذات و عین و حقیقت آن است، پس (خَلَقَکُم مِن نَفسٍ واحِدَة) یعنی همه شما را از یک ذات و حقیقت آفرید؛ مثلاً وقتی گفته می‏شود: «جاء زید نفسه» یعنی خودش آمد.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 100]
تعبیر «نفس واحده» بیان کننده آن است که همه مردان و زنان حتی آدم و حوّا از یک حقیقت مشترک (انسانی) هستند. اگر به جای «نفس واحده»، با ذکر مصداق آن، تعبیر «خلقکم من آدم» می‏آمد، فقط روشن می‏شد که خلقت انسان‏ها از آدم است؛ امّا اتحاد حقیقت همگان را نمی‏فهماند، همان‏گونه که وقتی گفته می‏شود آدم از خاک است، مفهوم این سخن یکی بودن حقیقت آدم با حقیقت خاک نیست.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 100]
اشاره به خلقت همه انسان‏ها از «نفس واحده»: (خَلَقَکُم مِن نَفسٍ واحِدَةٍ) بدین معناست که ارتباط انسان‏ها با یکدیگر براساس امری تکوینی است؛ نه اعتباری[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 100]
خداوند، پدران و مادران و اجداد همه انسان‏ها حتی حضرت آدم و حوّا(علیهماالسلام) را از نفس و حقیقتی مشترک آفریده است؛ یعنی مبدأ فاعلی همگان واحد و مبدأ قابلی همه یکی است: (خَلَقَکُم مِن نَفسٍ واحِدَة)[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 101]
. وصف (واحِدَة) می‏فهماند که (مِن نَفس) جنس سافل یا متوسط نیست که تحت آن، انواع یا اجناسی باشد و هر کسی از نوعی خاص آفریده شده باشد تا تمایز ماهوی شکل بگیرد، پس انسان‏ها از حقیقت واحد خلق شده‏ اند و تعدّد و تمایز ماهوی میانشان نیست.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 104]
مصداق «نفس» در این آیه
چنان که گذشت، حقیقت انسانیت یکی است و همه انسان‏ها از خداوند و از نفس و ذات و اصل و حقیقتی مشترک آفریده شده ‏اند و هم مبدأ فاعلی و هم مبدأ قابلی همگان یکی است: (اتَّقوا رَبَّکُمُ الَّذی خَلَقَکُم مِن نَفسٍ واحِدَة).
آیه مورد بحث ظهور قوی دارد که حضرت آدم(علیه‌السلام) نخستین مصداق از (نَفسٍ واحِدَة) است، هرچند صراحت ندارد.
شواهد درونی و بیرونی تأیید می‏کنند که نخستین مصادیق نفس واحده آدم و حوّا هستند و انسان‏های بعدی همه از این دو متولد شده‏ اند.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 105]
شاهدهای درونی: 1. تعبیر (وخَلَقَ مِنها زَوجَها) که نشان می‏دهد اولاً حقیقت حضرت آدم و حوّا(علیهماالسلام) یکی است؛ ثانیاً مصداق بارز و نخستین مصداق «نفس واحده» و منشأ همه انسان‏ها حضرت آدم(علیه‌السلام) است.
2. خطاب عام و عمومی (یا أیُّهَا النّاس) در صدر آیه که نشان وجه تعبیر به «نفس واحده» به جای «آدم» است، زیرا مبدأ فاعلی همه و نیز حقیقت همگان واحد است، در این‏حال تعدد حکم و تکثّر قانون بی‏وجه است. براین اساس، خود حضرت آدم(علیه‌السلام) نیز که جزو ناس و مأمور به تقوا و مخلوق ربّ است، مشمول این آیه است.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 105]
برپایه (وخَلَقَ مِنها زَوجَها) خدای سبحان همسر آدم را نیز از همان حقیقتِ واحد آفرید؛ یعنی یک حقیقت، مبدأ قابلی پیدایش آدم و همسر اوست و آن حقیقت واحد، انسانیت است (تجربه نشان می‏دهد که مذکّر و مؤنّث مجانس هر دو از یک نوع‏اند و این اصل مجرّب به انسان اختصاص ندارد) و نخستین کسی که از آن حقیقت (انسانیت) ظهور کرد، آدم(علیه‌السلام) بود، پس مرجع ضمیر «ها» در (وخَلَقَ مِنها) «نفس واحده» است[1]؛ نه باقی‏مانده گِل آدم(علیه‌السلام) یا از عضوی از اعضا یا از استخوان دنده چپ او[2]، پس طبق ظاهر آیه، خلقت هر دو از یک حقیقت است؛ و روایات مبدأ بدنی را معیّن کرده‏اند.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 107]
شواهد قرآنی این مطلب: أ. (فاطِرُ السَّماواتِ والأرضِ جَعَلَ لَکُم مِن أنفُسِکُم أزواجا)[3]؛ یعنی از نفس شما انسان‏ها همسرانتان را قرار دادیم؛ نه از مبدأی دیگر یا از مانده گِل شما یا عضوی از اعضایتان.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 107]
(خَلَقَکُم مِن نَفسٍ واحِدَة ثُمَّ جَعَلَ مِنها زَوجَها وأنزَلَ لَکُم مِنَ الأ‏نعامِ ثَمانیَةَ أزواج)[1]: در این آیه مانند آیه مورد بحث ابتدا سخن از آفرینش نفس واحده و سپس خلقت همسر اوست؛ ولی در ادامه می‏فرماید که خداوند چارپایان را هشت جفت (نر و ماده یا وحشی و اهلی) برایتان آفرید، پس چنین نیست که ماده از نر باشد، بلکه از هر حقیقتی یک جفت آفریده شده است.[2]
ج. (ومِن آیاتِهِ أن خَلَقَ لَکُم مِن‏ أنفُسِکُم أزواجاً لِتَسکُنوا إلَیها)[3]؛ از نشانه‏های خدا آن است که از همان حقیقت واحد برای شما همسرانی آفرید تا با آن‏ها آرامش یابید: از سویی مردان عهده‏ دار اداره زندگی و تأمین معاش هستند که با تلاش، خستگی و اضطراب همراه است، درنتیجه نیازمند آرامش‏اند و از طرف دیگر بیگانه نمی‏تواند مایه آرامش باشد، از این رو خداوند از همین حقیقت، زن را آفرید تا سکینه و آسایش مرد باشد.
د. (واللهُ جَعَلَ لَکُم مِن أنفُسِکُم أزواجاً وجَعَلَ لَکُم مِن أزواجِکُم بَنینَ وحَفَدَة)[1]؛ خداوند برای تأمین آسایش شما از نفس و حقیقت خودتان جفت‏ هایی و از جفت‏ های شما فرزندان و نوه‏ ها را برایتان قرار داد.
این آیات درباره زن و مرد است؛ خواه زن در مقابل شوهر یا برابر مرد.
نتیجه اینکه زن و مرد دارای یک حقیقت‏ اند و زن از مرد آفریده نشده است تا مرد فضیلت و شرافت تکوینی داشته باشد.[تسنیم، جلد 17 -  صفحه 110]

3- بعد اینکه این  هم نفس شدن یا هم نفس بودن رو در کدوم زندگی میتونید مثال بزنید؟
ما حتی از ائمه مون یا علمامون چنین الگویی نداریم. اگر منظورتون حضرت علی و زهراست که باید بپرسم هم نفسی روچطور در قالب زندگی اونها تعریف میکنید؟ حال آنکه آن ها هر دو پیشتر خلیفه الله بودند!
نه اینکه از قالب همسری به این مقام برسند.سایر ائمه و مثلا امام حسن چطور؟ از ائمه خارج بشیم از علما هم مثالهای بسیاری برای این شکست هم نفسی وجودداره!
بحث بنده مصداقی نبود اما شما به مصداق بردید.
اشتباه شما این هست بحث خلیفه الله بودن رو از زوجیت جدا می گیرید. در صورتی که این دو جایگاه می توانند باهم ظهور پیدا کنند. حضرت علی و حضرت زهرا زوج یکدیگر بودند خلیفه خدا در زمین هم بودند. این ها باهم منافات ندارند.

بنده فکر می کنم شما با واژه «هم نفسی» مشکل اساسی دارید. فعلا از واژه «زوج» به جایش استفاده کنیم. یعنی هرجا شما و بنده گفتیم «هم نفس» بگوییم «زوج» چون تفاوتی ندارند در اصل. اما هم نفسی اشاره دارد به باطن زوجیت.

پس با این فرض شکل سؤال شما این طور تغییر می کند: «بعد اینکه این  هم نفس شدن یا هم نفس بودن رو   زوجیت و رسیدن به باطن اون در کدوم زندگی میتونید مثال بزنید؟
ما حتی از ائمه مون یا علمامون چنین الگویی نداریم. اگر منظورتون حضرت علی و زهراست که باید بپرسم هم نفسی  زوجیت و رسیدن به باطن اون  روچطور در قالب زندگی اونها تعریف میکنید؟ حال آنکه آن ها هر دو پیشتر خلیفه الله بودند! »
فکر میکنم این تغییر به فهم مطلب کمک کرد.
اما در مورد بخش دوم صحبت شما، روایات متعدد داریم که اگر علی ع نبود، برای فاطمه س کفوی نبود. در شرح این روایت ها علامه حسن زاده تعبیر زیبایی دارند و می فرمایند تنها زوج معصوم عالم حضرت علی و حضرت زهرا هستند. و به تعبیر بنده رسیدن به بالاترین حد کفویت و تناسب میان زن و مرد که در زوجیت این معصوم ظهور کرده است.

در مورد بخش دوم سؤال شما، اتفاقا الگوی تعریف شده کاملا جوابگو هست. ائمه دیگر به بهترین حالت زوجیت نرسیدند و زوجیت آن ها منحصر شد در لایه رویی یعنی محرمیت. و همین موضوع برای ما روشن می کند که نرسیدن به باطن و بالاترین مرتبه زوجیت (یعنی هم نفسی) نقص نیست.

4- من به طور کلی زندگی انفرادی رو قبول تر دارم. بله قطعا وجود همسر باعث میشه که انسان به آرامشهای روانی، جسمی، جنسی و امثالهم برسه که باعث بشه طی طریق براش ساده تر باشه اما این طی طریق به صورت انفرادی است که اتفاق میفته. این نظر منه، کما اینکه در عالم ثانی هم قرار نیست این دو نفر هم نفسانه با هم باشند! نه! هرکدوم جدا هستند.
همون طور که گفتید این عقیده شماست و البته عقیده صحیحی نیست.
منظور شما از عالم ثانی آخرت هست؟
اگر بله، اشتباه می کنید، چون در بهشت هم انسان ها زوج هستند. (ازواج مطهره)

5- و زوجیت زن و مرد که در قالب کلید و قفل عنوان کردید همون بیان احکام بود! یک زن برای چی نباید بتونه با دو مرد هم کفو باشه یا زوج باشه، یا چرا برای مردها دوتایی بودن نیست و  برای زنها هست، چرا یک زن نمیتونه قفلی باشه که با دو کلید همخوانی داره اما یک مرد کلیدی باشه که با چهار قفل هم خوان است و همزمان باهر چهارتا میتونه زندگیِ هم نفسانه  زوجیت داشته باشه! به نظر بنده که شدنی نیست، یا از هر دو جنس شدنی نیست یا اگر شدنیه برای هر دو شدنیه.
خیر برداشت شما اشتباه هست، بیان احکام نبود، بلکه بیان مفهوم زوج در قالب مثال بود برای تقریب به ذهن. و واژه «زوج» چنین مفهومی دارد.
زوج اصلا معنایش دوتایی نیست چه برای مرد چه برای زن. در قرآن ازدواج ازواج ثلاثه هم داریم. (واقعه)
زن نمی تواند زوج دو مرد باشد چون خلقت و چیزی که در آفرینش او تعریف شده متفاوت هست با مرد. این قانون رو طبیعت هم ثابت کرده.

6- تاکیدم  روعبارت هم نفس بودنه و توصیف ماجرا با این عبارته! با احکام مشکلی ندارم چون پیِ حکمتش نیستم وبه عنوان حکم می پذیرم اما اگر قراره فلسفه ی ازدواج توضیح داده بشه توضیح ما باید چرایی اینها رو هم در بر بگیره دیگه.
به نظرم فلسفه ای که شما از ازدواج دنبالش هستید با این احکام  جور در نمیاد یا بهتره بگم به خوبی نمیتونه این احکام رو توضیح بده!
کلا بگم این فلسفه رو قبول نداشتم.
توصیه میکنم سر صبر و حوصله دوباره متن رو مطالعه بفرمایید.
تأکید متن بر روی زوجیت بود و نه همنفس بودن. زوجیت می تواند به عمق و باطن خودش یعنی هم نفس بودن برسد یا نرسد. با فهم این جمله مسئله حل خواهد شد.

7- در مورد شماره ی 4 که درمورد رسیدن به خدا عرض کردم که گفتید برداشت شخصی من بوده، از این جمله این برداشت رو داشتم:
ازدواج برای انشاء صورت انسانی است، و هدف از ازدواج پرورش انسانی است که غایت آن خلیفه الله شدن است.
به نظرم این معنایی جز ازدواج برای رسیدن به خدا نمیدهد!
منظور از انشاء صورت انسانی، نسل زوجین هست که به عنوان خلیفه خدا تربیت شوند.

پاسخ :

1-بنده در مورد یک جامعه در سطح کلان صحبت می کنم که ازدواج و زوجیت اساس اون هست و خداوند در قرآن فرمودند که همه چیز رو زوج خلق کردیم. یعنی بنای جامعه انسانی در قرآن کریم طبق چیزی که خداوند خلق کرده زوجیت هست.
وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْواجا (شوری 11)
وَ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ‏ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (ذاریات 49)

از این آیات چه طور می شود برداشت تک و فرد بودن آحاد یک جامعه رو داشت؟
آیات خیلی واضحند و نمی توان برداشتی غیر از زوجیت از آن ها داشت.

2- بله دو نفرمیتونن زوج باشند و خلیفه الله. اما لزومی نداره برای خلیفه الله شدن زوج باشیم،و به غایت زوجیت حتی رسیده باشیم. نه! هرکسی مستقل از نحوه ی همسرگزینی میتونه به هدف برسه. بدون زوجیت هم میشه به این مقام رسید. نظر من اینه. که مصداق هم الحمدلله زیاد داره.
این نظر شماست و طبق مواردی که بالاتر عرض شد اشتباه هست.
انسان ها چه زن و چه مرد بدون زوج ناقص هستند و در بندگیشون هم نقص دارند. روایات هم بر این مسئله صحه می گذارند. نمونه اش تفاوت ثواب اعمال یک فرد مجرد و متأهل.
یا روایات مربوط به تأکید بر ازدواج. «النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منی» این روایت شوخی نیست. ازدواج سنت رسول خدا هست. سنت یعنی امری که «باید» در تمام عصرها جاری باشه و هرکس از این موضوع سربازبزنه، «فلیس منی» یعنی از امت رسول خدا نیست. تأکید از این بیشتر؟
بهتره شما بفرمایید مبنای قرآنی و روایی شما برای رسیدن انسان ها به بالاترین حد کمال انسانی چیست؟

3- بنده هم به مبحث ازواج مطهره در مورد دنیا اشاره نکردم، بحث بنده در این مورد ناظر به بهشت بود که طبق روایات ازواج در دنیا، می تونن به زندگیشون در بهشت هم ادامه بدهند با همان شخصی که در دنیا انتخاب کردند.
این که انسان در مقابل اعمالش «به تنهایی» مسئول هست، مبحث کاملا جدا از این موضوع هست و نباید با زوجیت خلط شود.

4- آیه رو از روی سهو اشتباه تایپ کردید. خلقنا لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها. صحیحش: «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (21روم)»
آرامش و سکن کارکرد زوجیت هست نه ماهیت اون.
بحث بنده چیستی و ماهیت زوجیت هست که در خلقت از «نفس واحده» نهفته است.

5- که این هم به مراتب ایمانی اشخاص بستگی نداره. و هر دو نفری میتونن چنانچه در زوجیت خوب عمل کنند به این هم نفسی که من آرامش معناش میکنم
این حرف اشتباه هست، طبق صریح روایت که در متن آمده «المؤمن کفو المؤمنه» مؤمن کفو غیر مؤمن نیست و به همین دلیل نمی توانند به کارکردهای ازدواج از جمله سکینت برسند.

6- در مجموع ممنون که وقت گذاشتید.
خواهش میکنم لوسی می عزیز

پاسخ :

اینجا هم سهوا آیه رو اشتباه تایپ کردید

به این سؤال در نظر قبلی پاسخ داده شد.
سکینت کارکرد ازدواج هست نه ماهیتش
بحث بنده ناظر به چیستی و ذات زوجیت هست.
ذات و باطن زوجیت، نفس واحده است.

- ولی متن رو دوباره خواهم خوند چشم. :)
ممنونم :)

پاسخ :

1- اجازه بدید اینجا پیش از پاسخ به نظرات شما، خلاصه کوتاهی از بحث رو هدفی که از این مطلب داشتم رو عرض کنم.

عمده مطالبی که در صالحات مطرح می‌شوند ناظر به جامعه سازی در سطح کلان هستند. یعنی جامعه‌ای که »باید« ساخته شود. به نظر ما «وضع موجود» وضع مطلوب نیست و ما باید به سمت وضع مطلوب حرکت کنیم.
در جامعه‌ای که هدف اسلام ساخت آن هست، همه‌ی افراد زوج هستند و باید باشند همان‌گونه که در خلقتشان زوج آفریده‌شده‌اند. وَ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ‏ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (ذاریات 49)
یعنی بنای جامعه در جامعه سازی بر «زوجیت» گذاشته می‌شود و این‌که مطلوب‌ترین حالت در چنین جامعه‌ای این است که همه زوج شوند و ازدواج کنند. زیرا اساس پویایی یک جامعه، تولید نسل، حفظ سلامت و رشد آن منوط هست به ازدواج. اگر این موضوع در جامعه‌ای مخدوش شود می‌شود وضعی که ما دچارش هستیم یا غربی که در ازدواج و نبود آن به مرحله بحران رسیده است. به همین دلیل عنوان این مطلب نظام زوجیت گذاشته شد، این یعنی نظام سازی مبتنی بر زوجیت.

مباحث مطرح‌شده، ناظر به این بود که ازدواج مراتبی دارد. ظاهری دارد و باطنی. و مشکل اصلی فعلی جامعه ما در مسئله ازدواج، توقف در پایین‌ترین مرتبه ازدواج یعنی ظاهر ازدواج هست که هم در معیارهای انتخاب ظهور دارد و هم پس از ازدواج. اکثر مشکلات ازدواج هم ناشی از این هست که زوجین به عمق و باطن ازدواج و زوجیت نمی‌رسند که اگر رسیده بودند این‌همه مشکل نبود. اصل غرض بنده در این یادداشت این بود.
 
باطن ازدواج را هراسمی که مایل هستید بگذارید. مثلاً همسری. اما فعلاً بنده معتقدم هم‌نفسی واژه بهتری است برای نشان دادن باطن ازدواج، با دلایلی که آوردم و البته شما موافق نبودید. شاید درنتیجه این بحث‌ها به واژه مناسب‌تری رسیدیم. بنده هم‌نفسی رو معادل زوجیت نمی‌دانم، بلکه از مراتب آن می‌دانم.

2- نکته دیگر در مورد مسئله بندگی خداوند، خلیفه‌الله شدن و کمال انسانی.
فرد فرد انسان‌ها برای این‌که به هدف خلقتشان برسند باید «عبد» شوند. عبودیت بستر اصلی حیات انسان هست برای رسیدن به هدف آفرینش.
ازدواج یکی از مراتب حیات انسان است برای رسیدن به مراحل بالاتر کمال انسانی
ازدواج برای انسان تسهیلی است برای رشد بیشتر، بندگی بهتر و رسیدن راحت‌تر به کمال

در مورد این‌که فرد در بستر ازدواج به کمال و مقام خلیفه‌اللهی می‌رسد یا خیر، بحث جدای دیگری است که در عرفان بحث می‌شود. چیزی که مطرح است این‌که فقط انسان کامل است که بالاترین حد کمال و به بالاترین مقام انسانیت یعنی خلیفه‌الله شدن می‌رسد.
این یعنی هرکس می‌تواند بهره‌ای از کمال داشته باشد و با توجه به ظرف وجودی‌اش به مرتبه‌ای از مراتب آن برسد.
ازدواج برای انسان «عبدالله» مانند تفاوت ماشین است و هواپیما در سرعت حرکت، یعنی تا این حد می‌تواند سرعت سیر انسان را در مسیر بندگی افزایش دهد. اما مسئله ما در عصر حاضر این هست، فرد هواپیما می‌خواهد (ظاهر زوجیت)، اما بلد نیست با آن پرواز کند. پرواز نصیب کسی می‌شود که به باطن و عمق ازدواج راه یابد و بتواند با آن پرواز کند. (این مثال کامل نیست و صرفاً جهت تقریب به ذهن مدنظر داشته باشید)

3- اما کمال، کامل واژه مقابل ناقص است. (حتماً لینک منبع را مطالعه کنید/فرق کمال و تمام در بحث انسان کامل)
کمال دارای مراتب و مراحلی است و می‌توان در این مسیر به مراحل بالاتر رفت یا پایین‌تر. در سیر کمال، مرتبه پایین نسبت به مرتبه بالاتر نقص دارد و مرتبه بالاتر کامل‌تر از مرتبه قبل است.
کسی که ازدواج می‌کند در مراتب کمال، یک‌مرتبه بالاتر رفته است. بنابراین یک فرد مجرد نسبت به کمال بالاتر یعنی ازدواج، ناقص است. این نقص کمالی در بندگی این فرد هم ظهور دارد. و مسلماً این فرد مجرد نسبت به کسی که در مرتبه پایین‌تر از کمال او قرار دارد، کامل‌تر است. این فرد مجرد در مرتبه‌ای مراتب کمال هست و کمال او مساوی با یک فرد متأهل نیست. کما این‌که هردو به بالاترین حد کمال نخواهند رسید چون انسان کامل نیستند.

با اجازه برای توضیح بهتر، در این بخش از یکی از نظرات خود شما استفاده می‌کنم که مُبیِّن سیر کمالی انسان هست: «فکر می‌کنم برای همه‌ی ما خانم‌ها مادری کردن دوره‌ای از تکاملمونه. یعنی حتی بی‌رغبت‌ترین آدم‌ها نسبت به مادر شدن هم احساس عدم تکامل رو دارند وقتی‌که مادری رو به تعویق میندازن. حالا هرکس با یه دید خاصی به این تکامل نگاه میکنه، تکامل فیزیکی، روحی، نسلی یا هرچی! برگرفته از lucy-may.blog.ir»
دقیقاً این توضیح شما در مورد ازدواج هم مصداق دارد. ازدواج بخشی از مراحل تکامل هر فردی است و عدم آن نوعی عدم تکامل هست.

-با این توضیحات پاسخ این بخش ازنظر شما داده شد: «این احادیثی که شما فرمودید تا ثابت کنید بدون ازدواج مسیر بندگی ناقصه(!) به این معنی نیست که اگر کسی مجرد بمیرد در ضلالت مرده! درحالی‌که انگار شما بر چنین چیزی تأکیددارید! این کاملاً غلطه! کاملاً!» به‌هیچ‌وجه بنده قائل به این موضوع نیستم که فرد مجرد در ضلالت است.

- « شما میخواید بگید بدون زوجیت طی طریق ممکن نیست که بدیهتا هست!»
در اولین نظر شما فرمودید: «آیا بدون ازدواج نمیشه به چنین غایتی رسید؟»
و بنده عرض کردم: «به کدام غایت؟ بندگی خدا؟
ممکن هست مانند حضرت مریم که یک استثنا در کل تاریخ بودند.
قانون خلقت زوجیت هست و مسلماً جدا شدن از این قانون طی مسیر رو اگر نگویم غیرممکن، دشوار خواهد کرد».  بخش بولد شده صحبت بنده با حرف شما تفاوتی ندارد و در این زمینه توافق نظر داریم.

-« پیامبر شرورترین افراد امت خودشون رو مجردین اعلام کردند.»
از این روایت و مجموعه روایت‌های بسیار دیگری که برخی‌اش را در مطالب سلب حق ازدواج از زنان گفتیم، علاوه بر برداشت صحیحی که داشتید، یعنی «تجرد می‌تواند عامل افزایش شرارت باشد.» می‌توان یک برداشت کلی دیگر داشت، آن‌هم ضرورت ازدواج برای همه افراد است و این‌که باید مبنای جامعه سازی اسلامی، زوجیت باشد. چون بنای جامعه اسلامی بر خیر و صلاح هست و زدودن شر و فساد.

 

- در موردبحث ازواج مطهره و این‌که آیا همه در بهشت زوج هستند، بنده مطالعه‌ای نداشتم، اما سیاق آیات بیانگر این هست که همه زوج هستند و جالب این هست که زوجیت خصوصیت ویژه بهشتیان هست و جهنمیان درآیات قرآن زوج نیستند. (به‌جز آیه 7 سوره تکویر «و اذا النفوس زوجت» که برخی مفسرین برای این زوجیت معانی مختلفی ازجمله زوجیت کفار باهم ذکر کرده‌اند.)

ممنون از حضور و نظر شما.

پاسخ :

خواهش میکنم
باب این موضوع توسط خود شما باز شد.
طاعات شما قبول
التماس دعا

پاسخ :

از شما ممنونم و خواهش میکنم :)