بسم الله النّور
سلمان فارسی می گوید: عباس بن عبدالمطلب به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم عرضه داشت: چرا علی (ع) بر تمام افراد خاندان ما برتری دارد حال آن که معدن ما یکی است؟
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:
خدای تعالی من و علی (ع) را آفرید در حالی که نه آسمانی بود نه زمین، نه بهشت، نه دوزخ، نه لوح و نه قلم. وقتی خواست آفرینش ما را آغاز کند، به کلمه ای تکلم فرمود که آن نور بود. سپس به کلمه ی دیگری تکلم فرمود که روح بود. آن دو را مخلوط نمود، اعتدال که یافتند من و علی (ع) را آفرید.
از نور من عرش را جدا ساخت. بنابراین من اجلّ، از عرش هستم. از نور علی (ع) نور آسمان ها را جدا کرد، پس علی (ع) اجلّ از آسمان هاست. از نور حسن (ع) نور خورشید را جدا کرد؛ پس او اجلّ از خورشید است. از نور حسین (ع) نور ماه را جدا کرد؛ پس حسین (ع) اجلّ از ماه است.
ذکر فرشتگان در تسبیح و ستایش پروردگار «سبوح قدوس» بود و به خود می گفتند: «این انوار چه بسیار نزد خدای سبحان بزرگوار و با کرامت اند.»
در آن هنگام خدای تعالی اراده فرمود فرشتگان را بیازماید. تاریکی و ظلمتی را بر آنان فرستاد به طوری که یکدیگر را نمی دیدند.
فرشتگان ضجه و شیون کشیده و عرضه داشتند: «خدای ما! سید ما! از آن دم که ما را آفریده ای چنین ندیده ایم. تو را به این انوار سوگند این ظلمت و تاریکی را از ما بردار!»
پروردگار نور فاطمه را همچون چراغی فروزان آفرید و آن را در عرش معلق ساخت تا این که آسمان ها و زمین ها «همه جا» روشن شد. به خاطر همین «زهرا» نامیده شد.
خدا به فرشتگان وحی فرمود: من ثواب تسبیح و تقدیس شما را تا روز قیامت برای دوست داران این زن و شوهر و دو پسرش قرار می دهم.
عباس از نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با نشاط برخاست. زیرا از سبب فضل و برتری برادر زاده اش امیرالمؤمنین، سید الاوصیاء و دو آقای جوانان اهل بهشت و مادرشان سید و سرور زنان دنیا و آخرت آگاه گردید. سپس علی (ع) را ملاقات کرد او را به سینه چسباند و بر پیشانیش بوسه زد و گفت: پدرم فدای عترت برگزیده باد؛ اهل بیتی که نزد پروردگار بسیار عزیز و گرامی است.*
این لینک هم هدیه ی این ایام پر برکت: فاطمه چه کسی است؟
* زندگانی فاطمه الزهرا، آیت الله سید عبدالرزاق موسوی مقرّم، نشر آرام دل
