بسم الله النّور
چند ماهی است مسابقه ی آشپزی «دستپخت» با سبکی متفاوت نسبت به دیگر مسابقه های آشپزی، در یکی از پرمخاطب ترین زمان های پخش، بر روی آنتن شبکه یک سیما رفته است. به قول کارگردان این برنامه، دستپخت مسابقه ی حرفه ای ها در آشپزی است.
در این مسابقه افرادی که در آشپزی مهارت بالایی دارند شرکت می کنند. روند مسابقه به این شکل است که سرآشپزها در زمانی محدود با شرایط خاصی باید غذا، پیش غذا یا سالاد تهیه کنند و در نهایت به کیفیت غذا و مهارت آشپز توسط داوران امتیاز داده می شود. این برنامه مؤلفه های متعددی دارد که در ادامه ذکر می شود.
تغییر سبک زندگی
این مسابقه در نوع خود متفاوت است و محاسنی دارد اما سبک مسابقه یک سبک مدرن است، سبکی که با سبک زندگی ایرانی اسلامی تناسب ندارد. غذاهای ارائه شده در این برنامه مخلوطی از غذاهای ملل و غذاهای ایرانی اند و شیوه پخت غذا هم مدرن است. در غذاهای مدرن سرعت پخت از اهمیت بالایی برخوردار است، اما در روش سنتی غذا باید آرام و با حوصله پخت شود تا غذا اصطلاحا جا بیافتد و به طعم و کیفیت مطلوب برسد.
ویژگی دیگر در حوزه سبک زندگی، تغییر نقش هاست. در طول تاریخ چون آشپزی و تهیه غذا تناسب بیشتری با روحیات زنانه داشته، این نقش به زنان سپرده شده است. حضور زنان و مردان در این مسابقه و حضور حداکثری داوران مرد نسبت به زن، ارائه ی الگوی منفی در راستای تغییر نقش هاست.
مسئله بسیار مهم دیگر نحوه برخورد و ارتباط زنان و مردان نامحرم و عادی سازی این مسئله در برنامه است. ارتباطات در این برنامه بسیار راحت و رو در روست و زنان و مردان با یکدیگر و عوامل برنامه برخوردهای راحتی دارند.
هیومنیسم
ویژگی مدرنیسم، انسان محور بودن آن است. در این برنامه شیوه حضور افراد، نحوه داوری، و حتی سبک ایستادن افراد در قاب تصویر به شکل دست به سینه، ارائه دهنده نوعی تکبر و غرور است که با نمایش «من»های متعدد در برنامه بروز و ظهور دارد. این ویژگی در تبلیغات برنامه و تأکید بسیار بر متفاوت بودن و شعار برنامه که «دستپخت مسابقه بهترین ها و حرفه ای هاست» هم دیده می شود. بهترین بودن در عمل ثابت می شود نه در شعار و نحوه ایستادن.
روش داوری
داوری این برنامه بسیار صریح و بی پرده است و در هنگام داوری نحوه برخورد داوران شخصیت طرف را زیر سوال می برد. خصوصا این مسئله در قسمت های اول مسابقه پررنگ بود که با حضور آقای گلریز این جوّ کمی تعدیل شد. مسئله ی دیگر در مورد داوری، حضور آقای فرانسوا حسین1 بود. ایشان با غذاهای ایرانی آشنا هستند اما این به این معنا نیست که ایشان با ذائقه های ایرانی هم آشنا باشند. بهتر بود ایشان داور غذاهای ملل بودند نه غذاهای ایرانی تا نوع طبخ غذاهای ایرانی را بر اساس سلیقه خودشان نپسندند و تزئین های زیبای ایرانی را برای غذا قدیمی و old fashion بخوانند.2
نکته مثبت
نکته مثبتی که در مورد این برنامه به نظر می رسد و جای تقدیر دارد، ترویج پرهیز از اسراف هست. پرهیز از اسراف مسئله ی مهمی است که در برنامه های آشپزی دیگر کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
-------
لینک های مرتبط:
عکاسی selfie! بتی که انسان ها در لحظه از خودشان می سازند!
1- آقای فرانسوا حسین یک فرانسوی شیعه هستند که با یک بانوی ایرانی ازدواج کرده اند.
داور مسابقه دستپخت: همسرم یک بانوی ایرانی است
2- این به معنای مخالفت در روزآمد کردن نحوه پخت و چینش غذا نیست، بلکه مسئله تفاوت سلیقه هست که باید به آن احترام گذاشت. داوری ها انقدر برای برخی از شرکت کنندگان بار سنگینی داشت که به هم ریختگی آن ها را می شد در جلوی دوربین احساس کرد و این مسئله به هیچ وجه پذیرفته و صحیح نیست.
